Mój coming out można porównać do odcinka ambitnego serialu komediowo-obyczajowego. Pasmo biegnących ku poincie kuriozalnych sytuacji. A gdy pointa ta już nastąpi, zamiast utaplanym w wacie cukrowej czy bitej śmietanie z teledysku Katy Perry, ląduję ze słodko-gorzkim posmakiem w ustach.
 
|
|
ŚwiadectwaNasi Czytelnicy i nasze Czytelniczki piszą o swoich doświadczeniach. Głównie o coming-oucie, ale też o innych kluczowych momentach życia. Zachęcamy do nadsyłania Waszych „świadectw” do publikacji, piszcie na adres listy@homiki.pl.
Mieszkam od ośmiu w Warszawie. Miasto wielkie, o nieograniczonych (ponoć) możliwościach. Po odkryciu swojego homoseksualizmu na początku studiów inaczej patrzę na Polskę i lata 90-te z brutalną klerykalizacją wszelkich obszarów życia politycznego i społecznego. Zastanawiam się czasem, jak wyglądałoby moje życie, gdybym urodził się w latach 60-tych. Po której byłbym wówczas stronie?
Tym razem chcielibyśmy wrócić wspomnieniami do ważnej decyzji każdej homiczki/ każdego homika – bo z pewnością w biografii każdej/każdego z nas był ten moment, w którym postanowiliśmy zaakceptować w sobie naszą odmienność.
15 zdjęć dzieciaków w wieku od kilku miesięcy do 10 lat. To my. Tyleż dosłownie, co metaforycznie. Bo wszyscy kiedyś byliśmy dziećmi. Podobne historie, choć każda z nich jest jedyna w swoim rodzaju. Gdy dorośniemy, a dzieciństwo zostanie wspomnieniem utrwalonym na fotografii, okaże się, że nie mamy takich samych praw. Z prostego powodu. Nie jesteśmy hetero. Zapraszamy do lektury relacji spisanej przez Tomasza Kwaśniewskiego pt. „Te dzieci nie będą hetero” w dzisiejszym „Dużym Formacie”, dodatku do „Gazety Wyborczej”, oraz do wzruszającej podróży w czasie po naszym dzieciństwie i dorastaniu.
Był kiedyś taki czas, w którym myślałem że nikomu się nie ujawnię. Ani znajomym, ani rodzinie. Pójdę do seminarium, hajtnę się z lesbijką, będę wspierał gejowską prostytucję. Rozwiązań miałem całą masę, byle tylko nikt się nie dowiedział. Ja? Pedałem? Znienawidziliby mnie, wyrzucili z domu, przestali kochać i spalili na stosie. A ja ich kochałem i jakbym mógł im taki ból zadać? Dla nich byłem gotów zbudować sobie życie z tekturowych dekoracji i tylko czasem skoczyć za kulisy. Możliwe, że tak by się właśnie stało, gdyby nie przypadek. Bo najlepsze wychodzi zawsze przez przypadek.
Historia ta zdarzyła się nie gdzieś na głuchej prowincji, lecz w środku wielkiej kulturalnej metropolii. Nie było to też w żadnej, zamierzchłej przeszłości, lecz w czasach obecnych.
Spisane na podstawie rozmowy z anonimowym przyjacielem.
…i wyjdź z szafy! Jeśli szanujesz siebie i innych, jeśli chcesz uważać się za człowieka z godnością – zrób sobie dobrze i dokonaj coming outu.
Za swój literacki coming out uważam tomik wierszy „Jesień z Audenem”, wydany w 1992 r. Ale to odczucie raczej subiektywne. Poezja bowiem już dawno stała się niszowym gatunkiem literackim, mało kto po nią sięga, a poeci funkcjonują w bardzo wąskim kręgu czytelniczym. Nic zatem dziwnego, że „Jesień…” przeszła właściwie bez echa. W tym kontekście można więc traktować „Zatokę Ostów” jako książkę otwarcia. Rozmowa z Tadeuszem Olszewskim, krytykiem literackim, poetą, dziennikarzem, autorem wydanej nakładem Instytutu Wydawniczego Latarnik powieści „Zatoka Ostów”.
W relacjach rodzinnych rozpięta jestem pomiędzy dwiema skrajnościami. Jakoś się z tym pogodziłam, tym bardziej, że komfort jednej pomaga znosić dyskomfort drugiej, niemniej jednak chcę się tym doświadczeniem podzielić – bo może dla kogoś okaże się to ważne… |
polecamy:
Zapraszamy na sobotę 31 stycznia na gejdarowe spotkanie w Poznaniu! Prowadzi Edward Pasewicz. Książka pod matroqueeropatronatem homików.pl! ... Garść w miarę aktualnych informacji na temat działań podejmowanych na naszej scenie politycznej w temacie związków partnerskich. ...  Jakiś czas temu znajomy ofiarował mi płytę zespołu Soft Pink Truth, o którym nie wiedziałem wówczas nic, a o którym wiem teraz tylko tyle, że jest to projekt niejakiego Daniela Drew, który zmiksował w wersji elektro/house parę dość ostrych w treści utworów punkowych. Słuchaniu tej płyty, w której wiele miejsca zajmują śmiałe ekspresje na tematy homoseksualne, towarzyszyła mi zatem słodka ignorancja i, niestety, gorzka świadomość tego, iż w pięknym kraju nad Wisłą o "czymś takim" nie wypada nawet marzyć. A może nawet nie można. Choć potencjał z pewnością istnieje, jest też zapewne cała masa twórców z różnych dziedzin kultury, czerpiących w swojej pracy z doświadczeń własnej ("nienormatywnej") seksualności. Kto jednak o nich słyszał? Nieliczni. ...... bo jak nie, to gwizdniemy ci sprzed nosa twoją drugą połówkę! Czyli o wiralowej kampanii "Support Gay Marriage" ... Niespodzianka dla fanów dobrego kina – cztery zmysłowe i wyrafinowane stylistycznie etiudy belgijskiego reżysera Bavo Defurne’a. ... |
