• Homikoteka, top, XIX w. • Szczegółowe opisy młodzieńczej rozwiązłości kończą porady, że można im zapobiec izolując swe potomstwo od szkodliwego oddziaływania otoczenia, oddalając „piastunki, mamki, dziewki, lokaje, młode podrostki gminnego stanu, fryzjerów, Żydów, całą czeladź domową!”. W takich oto warunkach powinni według Trentowskiego wychowywać się młodzi przyjaciele „wolności, światła i postępu”, mający do spełnienia misję wobec „naszej przyszłej ukochanej Polski”. więcej »
• Homikoteka, top, XX w. • W wyborze dzieł niemieckich poetów, przygotowanym przez Napierskiego dla wydawanej w Lublinie Biblioteki Kameny, znalazło się kilka utworów Platena. Jest wśród nich oda oznaczona numerem IV, będąca tajemniczą wizją spotkania z rzymskim chłopcem, którego urodą zachwyciłby się nawet Bachus. więcej »
Platon, Uczta. Dyalog o miłości, Lwów 1909
Julian Stryjkowski, Sarna albo rozmowa szatana z chłopcem, aniołem i Lucyferem, Warszawa 1992. Książka z autografem Autora.
Stefan Napierski, Liryka niemiecka. I, [Lublin] 1936.
Dariusz Szreter, Kto nie ma tej skłonności?, „Dziennik Bałtycki”, 2007, 3-4 listopada, s. 16.
Zanim zacznę opowieść o najbardziej znanym poecie i dramaturgu hiszpańskim XX wieku, powinienem wytłumaczyć, że żaden chochlik nie podkradł litery "r" z drugiego nazwiska poety, jak zapewne myśli Czytelnik. Chodzi tu o grę słów w języku hiszpańskim, w którym rzeczownikiem loca (po polsku dosłownie "wariatka") określa się zniewieściałego homoseksualistę, czyli, krótko mówiąc, ciotę. Nazwisko García Lorca bywało w ten sposób zniekształcane przez nieprzychylnych poecie, homofobicznych "żartownisiów", co tylko pogłębiało jego stany depresyjne. Lorca bowiem przez całe życie zadręczał się z powodu swej konstytucji psychofizycznej[1], jak określiła z komiczną ostrożnością homoseksualizm poety Zofia Szleyen, wybitna tłumaczka jego dzieł. 
Fantastyczne poparcie, jakiego profesor Szyszkowska udzieliła osobom homoseksualnym w Polsce nie jest, moim zdaniem, wystarczającym powodem oddania głosu na kandydata w wyborach prezydenckich, biorąc pod uwagę gigantyczną rozbieżność moich i profesor Szyszkowskiej poglądów. 