W wyborze dzieł niemieckich poetów, przygotowanym przez Napierskiego dla wydawanej w Lublinie Biblioteki Kameny, znalazło się kilka utworów Platena. Jest wśród nich oda oznaczona numerem IV, będąca tajemniczą wizją spotkania z rzymskim chłopcem, którego urodą zachwyciłby się nawet Bachus.

Do największych dzieł Pawlickiego należy niedokończona praca Historya filozofii greckiej, której pierwszy tom ukazał się w 1890 r. Pierwsza część tomu drugiego, wydana w 1903 r., zawiera omówienie filozofii Ksenofonta i Platona. Pawlicki przeanalizował platońską Ucztę, poświęcając sporo uwagi znajdującym się w niej rozważaniom na temat androgynii i erotyki.

Pierwsze wydanie „Sexualethik und Sexualpädagogik” ukazało się w 1907 r. Homoseksualizm został w niej przedstawiony jako przejaw słabości moralnej, którą można i należy przezwyciężać za pomocą ascezy, wyzwalającej człowieka od „nieświadomych popędów” i kierującej go ku „duchowemu przeznaczeniu”.

„[N]owoczesne ustawy karne powinny pociągać do odpowiedzialności karnej za homoseksualne zaspokajanie popędu płciowego tylko wówczas, jeżeli ono łączy się z gwałtem osoby drugiej, wyrządza jej dotkliwą szkodę, wywołuje zgorszenie lub tyczy się osób nieletnich”.

W ciągu dwóch lat książka była wznawiana w Leningradzie, Dniepropietrowsku, a nawet w Rydze. W 1929 r. ukazał się w Tallinie jej przekład na estoński, a w Warszawie przekład na język jidysz. Jednakże pomimo międzynarodowej popularności (a może w związku z nią) już w 1930 r. publikacja została zakazana w Związku Radzieckim.