Na rozpoczynające się już jutro (bo nie dziś!) Święta Bożego Narodzenia serdecznie życzymy spokoju, radości…
 
|
|
Jak żyćPorady, wskazówki, przemyślenia. Felietony. Na tematy wszelakie. Życiowe. 
Stanowiliśmy interesujące grono. Marcin próbuje sił w zawodzie modela; ja jestem czeladnikiem kowalskim pokrytym tatuażami i z irokezem na głowie; Benjamin, Holender, tłumacz i aktor, mieszkał w Polsce jeszcze zanim Marcin i ja się urodziliśmy. Łączy nas głównie znajomość języka i orientacja seksualna. Różnimy się gustem, poglądami, doborem literatury i muzyki, stylem ubioru… właściwie wszystkim, może oprócz tego, że przypadkiem każdy z nas ma brodę. 
Lampki i wieńce przeznaczamy głównie dla zmarłych członków naszych rodzin. Ale refleksję zaduszną możemy skierować i na tych, którzy wywarli wpływ na nasze życie, naszą społeczność, nasze doświadczenia. A za refleksją niech pójdą – kolejne lampki i znicze. Zadbajmy zadusznie. 
Wspomnienia o Annie Laszuk – jedno z daleka, jedno z bliska. I tekścik, który napisała kiedyś dla nas, dla HomoWarszawy 
Gwiazdy lat 60, 70 i 80 przeżywały swoje gejostwo w ukryciu. I nie tylko gwiazdy, lojalne gwiazdeczki ale nawet roz-gwiazdy i ropuchy również. Odwiedzali się chyłkiem i po kryjomu. Na zewnątrz żyli w kłamstwie. Miewali partnerów, których latami przed światem musieli chować. 
Dziś będzie na poważnie. Śmiertelnie poważnie, bo i śmierć miała miejsce i zbrodnia. O sprawie głośno było tuż przed początkiem EURO 2012 – nie tylko w branżowej i bulwarowej prasie – w zachodniej Europie oraz za oceanem. 
To nie jest tak, że skoro nie mamy setki na karku, to nic nam nie grozi i nic złego się nie wydarzy, więc możemy sobie spokojnie (albo w ramach „buntu przeciw rzeczywistości” czy „niedostarczania argumentów” przeciwnikom związków) czekać na związki, które dadzą to, co pełnomocnictwo, i wiele poza tym. 
„Twoi rodzice tak bardzo chcieliby mieć wnuczka”. „Ona jest szczęśliwą matką dwóch córeczek”. „Jesteś egoistą, myślisz tylko o własnym szczęściu”. Ile razy to słyszeliśmy? Ile razy musieliśmy wymijająco odpowiadać na nieskończoną ilość niemych wyrzutów i wyrazistych spojrzeń? 
Pewnego letniego wieczoru siedziałam sobie w gronie znajomych w dawnym klubie Rasko, gdy do naszego stolika podszedł bardzo sympatyczny chłopak pytając, czy nie mamy ochoty na „poppersa”. Kiedy odmówiliśmy, nie poddał się i rozpoczął roztaczanie wizji fantastycznych doznań seksualnych po owym specyfiku. Rozpoczynamy publikację cyklu tekstów poświęconych problematyce uzależnień w specyficznej perspektywie społeczności LGBTQ. Zapraszamy do lektury! Bycie rodzicem dziecka LGBT nie jest łatwe. Banał? Być może, ale wart powtórzenia, bo my, nieheteroseksualne dzieci naszych rodziców, mamy tendencje do zapominania o tym fakcie. Gdzie i jaką pomoc znajdą nasi rodzice? |
polecamy:
|
