 
|
|
Jaki jest najstarszy materialny ślad homoseksualnego zachowania człowieka. Czy może to jakiś tekst w granicie, na papirusie lub glinie? Jakaś figurka albo naskalny piktogram czy też petroglif? Paweł Fijałkowski wskazuje na inne tropy. Otóż mogą to być słowa i symbole.
Drodzy Czytelnicy, szanowne Czytelniczki!
Sługa pewnego żołnierza chorował, na tyle poważnie, że był bliski śmierci. Korzystając z okazji, że Jezus przebywał w okolicy Kafarnaum, oficer poprosił go o uzdrowienie swojego sługi. Jezus zgodził się na to i obiecał przyjść do jego domu.
Najdawniejszym, bo pochodzącym z czasów początków piśmiennictwa sprzed około 3500 lat p.n.e., jest mit o Inanie i Dumuzim. To opowieść o zejściu do świata podziemnego – jak starożytni Sumerowie nazywali drugą stronę życia. Było to coś na kształt żydowskiego Szeolu, greckiego Hadesu, krainy umarłych. Zadziwił mnie przy tym fakt, że kanwą mitu jest los dwóch głównych bohaterek. Dlaczego starożytni uwiecznili w tak ważnym przekazie dzieje dwóch kobiet?… Z okazji świąt Czytelnikom i Czytelniczkom życzymy odpoczynku, optymizmu, dobrego jedzenia i wiosennej aury!!!
Jak mówisz do ukochanej osoby? Język czułości, miłości i pożądania nie zna granic… Z okazji Walentynek – dwa zapomniane miłosne mity – i konkurs! Uwaga! Nagradzamy!!
Na polskim rynku ukazała się nakładem Wydawnictwa Psychologii i Kultury ENETEIA książka Pawła Fijałkowskiego pt. „Homoseksualizm”. To już druga cenna pozycja tego autora, dobrze znanego na Homikach.pl, jakby drugi tom. Pisarz podejmuje w niej tematykę odmienności seksualnej w starożytności i średniowieczu, głównie homoseksualizmu, choć również transwestytyzmu i transseksualizmu. Porusza się po obszarach literatury i odkryć w sztuce, które zręcznie omijają czy żenująco przemilczają inni badacze.
Drogi Czytelniku, droga Czytelniczko, czy jesteś sobą? Czy jesteś sobą w pełni? Papież Benedykt XVI w swojej ostatniej encyklice „Caritas in veritate”, oprócz poruszanych aktualnych kwestii jak np. modyfikacji żywności, kryzysu gospodarczego czy hybrydyzacji zarodków, pisze o człowieczej tożsamości: „wszyscy budują własne {ja} na bazie pewnego {siebie} które zostało nam dane”. Tak jak różni są ludzie, tak różne są powody bycia homoseksualnym.
Wspólna żegluga, która uczyła ich wzajemnego polegania na sobie; pieczenie na ognisku dopiero co złowionych ryb, czyli radzenie sobie w każdych warunkach, jak mężczyznom przystało; nagie spanie pod gołym niebem w jednym kocu, bo cieplej; czerwone zachody i pomarańczowe wschody słońca… Tak kwitła miłość.
„Zatoka Ostów” ukazuje się 20 lat po jej napisaniu. Może być świadectwem epoki, świadectwem homoseksualisty w totalitaryzmie. Jest szalenie naiwna i urocza, słowo homoseksualizm w niej nie pada. Jest poszukiwaniem języka do wyrażania tego, co w przestrzeni publicznej nie funkcjonowało i było zakazane.
Co drogi geju, droga lesbijko brzmi w trzcinie? Hm? Nie, nie chrząszcz, ale przejmująca pieśń miłości mężczyzny do mężczyzny. Komu obce jest pragnienie bycia razem, bycia stale bardzo blisko, spędzania wspólnie czasu, przeżywania życia do końca na dobre i złe? Czy nie bywa czasem tak, że cenimy w pełni coś/kogoś dopiero po stracie? Do czego może doprowadzić homofobia? O tym wszystkim mówi zachowany przez naszych przodków mit o Kalamosie i Karposie. |
polecamy:
polecamy:
Nie żyje Jorg Haider, lider austriackiej skrajnej prawicy. Prokuratura ujawniła, że ostatnie godziny życia spędził w gejowskim klubie. ...  Codzienność jest wielowymiarowa. Dosterzga się to nieczęsto. Bywa, że żyjemy tylko na jednej z jej możliwych płaszczyzn. Inne, wzbogacające, tkwią w nas samych. Trzeba uświadomić możliwości, które w sobie nosimy. Poruszanie się w codzienności, jeżeli nie ma ona nas przygniatać - wymaga wysiłku wyobraźni, zdolności reagowania emocjonalnego, wrażliwości. Na ogół nakreśla się cele, wybiegając w przyszłość, rozpamiętuje przeszłość, i w rezultacie z pola widzenia i świadomego kształtowania umyka teraźniejszość wraz z jej codziennym wymiarem. ...Orientacja seksualna osób trans jest bardzo trudna do przedstawienia. Dlaczego? W myśleniu o orientacji króluje współcześnie heteronormatywność. Cała ta koncepcja bierze w łeb, gdy na scenie pojawia się osoba trans. ... Amerykański oddział Amnesty International zaniepokojony jest postępującą homofobią w naszym kraju a w szczególności przedłużającą się otwartą nienawiścią polskich władz do wspólnoty LGBT. ... Powstał pierwszy w historii raport na temat społeczno-prawnej sytuacji osób LGBT we wszystkich 47 państwach członkowskich Rady Europy ...polecamy:
polecamy:
 Przecież wiadomo, najważniejsze nie co, lecz jak. Przynajmniej w poezji, przynajmniej moim zdaniem. To forma niesie treść, cóż warta jest treść bez formy. Tak czy owak czytajmy Olszewskiego. Naprawdę na to zasługuje!  Do kina najczęściej chodzimy z ukochaną osobą. Zdecydowanie najczęściej odwiedzamy sale kinowe z „dziewczynami”, z „chłopakami”, aby w wkroczyć w nieznany świat filmu trzymając kogoś za rękę, mając świadomość bliskości kochanej osoby. Tak jest przyjemniej? Z pewnością! Do kina często chodzimy też z przyjaciółmi, bo nie nudzi nam się czas oczekiwania na film, nie czujemy się osamotnieni podczas seansu, na którym przed nami, za nami i po bokach siedzą nieznajomi, anonimowi ludzie. Przyjaciele mogą dodatkowo wynagrodzić nam nawet najmniej udaną produkcję, bo sama ich obecność pozytywnie nastraja nas do projekcji. Natomiast rzadko chodzimy do kina samotnie. |
