Teokryt, Utwory Teokryta (idylle i epigramaty). Przetłumaczył, wstępem i przypisami objaśnił Kazimierz Kaszewski, Warszawa 1901.
Piszący w I połowie III w. p.n.e. Teokryt należał do najwybitniejszych poetów hellenistycznych, a wątki homoerotyczne odgrywały w jego twórczości bardzo ważną rolę.
Wymowa utworów Teokryta była dla nowożytnych tłumaczy dużym problemem. Autor prezentowanego zbioru, krytyk i tłumacz Kazimierz Kaszewski (1825-1910), opatrzył jeden z tekstów komentarzem, że „nie wychowani na >Biesiadzie< Platona nie możemy pojąć tej miłości jednopłciowej; lecz jakże byśmy cenili ten wiersz, gdyby się stosował do osoby różnopłciowej”. Epoka wymagała od tłumacza zdystansowania się do homoerotyzmu, a jednocześnie ów „niezrozumiały dla naszych pojęć temat i niesympatyczny” znajdował wciąż nowych odbiorców.
Z przekładów Kaszewskiego, wydanych w 1901 r. przez firmę Edwarda Wendego, prezentujemy dwa utwory: XXIX. Rozżalony i XXX. Nie ma rady.
Książka w zbiorach Pawła Fijałkowskiego.
Bycie pasywnym - dla niektórych facetów najbardziej podniecająca sprawa w seksie, dla innych zaś coś niewyobrażalnie obrzydliwego. Jak to bez ogródek opisuje Michaśka–Literatka: kopulacja, ciupcianie, rżnięcie, czy tez ruchanie - wszystko to określenia jednej czynności fizjologicznej, a jaka sprzeczność odczuć i doznań. Doznania to dosyć potężny system motywacyjno napędowy. Jakie fortele musi czasem człowiek wymyślić, by poczuć coś w sobie. A jaką nienawiść i poczucie pogardy, (ale też często skrzętnie maskowanej fascynacji) wzbudzała wśród heteryków ta niewątpliwie przyjemność, wiemy dobrze nie tylko wyłącznie z kart historii, lecz możemy doświadczyć prawie na każdym kroku. 
Redakcja serwisu Reporter.pl przyznała naszemu portalowi tytuł Ciekawa strona. To wielki zaszczyt znaleźć się w gronie wyróżnionych tym bardziej, że docenili nas fachowcy nie związani ze środowiskiem LGBT.