Publius Ovidius Naso, Przemiany, tłum. Bruno Kiciński, Warszawa-Kraków-Lublin [1921].
Przemiany, znane także pod tytułem Metamorfozy, są najważniejszym dziełem rzymskiego poety Owidiusza (43 r. p.n.e. – 17 lub 18 r. n.e.). Na język polski tłumaczono je wielokrotnie począwszy od II połowy XVI w. Trwałe miejsce w polskim piśmiennictwie zajął przekład klasycystycznego poety i publicysty Brunona Kicińskiego (1797- 1844), wydany po raz pierwszy w Warszawie w latach 1825-1826.
W 1921 r. ukazała się skrócona wersja tekstu Kicińskiego w opracowaniu Jana Czubka. Z niej zaczerpnęliśmy fragment przedstawiający historię Narcyza. Zawiera on na wstępie wątek Terezjasza, który według współczesnego przekładu Anny Kamieńskiej „znał smak obu miłości”.
Do reprodukcji tekstu dołączamy fotografię pomnika Owidiusza w Konstancy (starożytnym Tomis), miejscu śmierci poety.
Materiał w zbiorach Pawła Fijałkowskiego.
Kliknij aby powiększyć obrazek
W lipcu wydawało się, że najgorętszy okres w życiu polskich lesbijek i gejów już minął, że nic ciekawego się nie zdarzy, a następnym wielkim „show” będzie dopiero proces Lecha Kaczyńskiego przed Sądem Administracyjnym, związany z bezprawnym wydaniem zakazu odbycia Parady Równości. Tymczasem życie, jak zawsze, okazało się nieprzewidywalne. Dzięki spektakularnej akcji niemieckich organizacji lesbijsko-gejowskich o naszych problemach znowu było bardzo głośno, i to tak bardzo, że usłyszała o nich cała Europa.