Władysław Spasowski, Wyzwolenie człowieka w świetle filozofii, socjologii pracy i wychowania ludzkości, Warszawa 1963
Władysław Spasowski (1871-1941) należał do czołowych filozofów marksistowskich i działaczy oświatowych w Polsce okresu międzywojennego.
W swej książce Wyzwolenie człowieka w świetle filozofii…, wydanej po raz pierwszy w 1933 r., wznowionej przez Książkę i Wiedzę z posłowiem Stanisława Skrzeszewskiego, poruszył skrótowo problemy związane z życie seksualnym.
Podobnie jak dla większości ortodoksyjnie myślących marksistów, homoseksualizm był dla Spasowskiego przejawem moralnego zepsucia, psychicznej i fizycznej degeneracji typowej dla społeczeństwa klasowego, bazującego na wyzysku człowieka przez człowieka. Postrzegał homoerotyzm jako zjawisko nieproletariackie, które miało jakoby zaniknąć po zwycięstwie klasy robotniczej dzięki zmianom w systemie prawnym i reformie wychowania.
Aby powiększyć, kliknij obrazek.
Narzekania Głuchej Baby