Tadeusz Żeleński-Boy, Przedwiośnie?, „Kurier Poranny”, t. 51, 1927, nr 312 (10 listopada)

Gdybym trafił na tę książkę siedem lat temu, byłbym bardzo szczęśliwy. Wtedy to studiowałem na gender studiem na UW i każda książka związana z tematem była na wagę złota, zwłaszcza ta wydana po polsku i napisana przez polskiego autora. Ale to było ładnych parę lat temu.  

Obrzydliwa, gejowska, śliska, urokliwa, zła literacko, niezdrowo pociągająca, brutalna, pasjonująca, ohydna, egzotyczna - to tylko kilka z określeń wypisanych przeze mnie z rozmaitych recenzji "Lubiewa" Michała Witkowskiego, które ukazały się w prasie. Jednym się podoba, inni - jak Dariusz Nowacki z "Wyborczej" - rzucają gromami, jeszcze inni piszą o rosnącym obrzydzeniu w trakcie czytania, ale koniec końców chwalą i przypinają łatki: że oto rodzi się "polski Genet", że przez materiał literacki prześwituje Białoszewski, spomiędzy liter na czytającego patrzy spod oka Gombrowicz, a może nawet Pasolini. Tymczasem Witkowski to Witkowski, młody - zdolny z Wrocławia, który, jak zapewniał na spotkaniu w "Paradise Lost", napisał "Lubiewo" dla siebie, bo podobnych lektur próżno szukać w księgarniach.  

Zapraszamy do lektury skryptu wielkiej debaty lewica a LGBT, która odbyła się w warszawskiej siedzibie KPH w czwartek 11 grudnia. Zobacz co mają do powiedzenia o twoich sprawach politycy lewicy!