W początkach XX w. ukazało się wiele publikacji na temat seksualności. Większość autorów traktowała homoseksualizm jako groźną dewiację (np. August Forel). Jednakże z biegiem czasu coraz liczniejsze grono stanowili specjaliści uważający homoseksualizm za zjawisko normalne. Należał do nich niemiecki lekarz Iwan Bloch (1872-1922), autor książki Das Sexualleben unserer Zeit in seinen Beziehungen zur modernen Kultur, wydanej po raz pierwszy w 1907 r. i wielokrotnie później uzupełnianej.
Przedstawiamy fragment tej publikacji w przekładzie na język polski autorstwa Zygmunta Bassa, wydanym we Lwowie w 1929 r. Książka ta była czytana także przez żydowskich mieszkańców II Rzeczypospolitej, dzięki przekładowi na język jidysz (Dos geszlecht-lebn fun unzer cajt). Załączamy kartę tytułową wydania z 1934 r.
Prezentowane książki znajdują się w zbiorach Piotra Schlegla.
anka przesuwa końcami pięciu palców po jej przedramieniu. aż do zawiniętego w łokciu rękawa.
– To już wszystko? – spytała Glass z powątpiewaniem. (...) – Rozpoznajesz geja na podstawie braku talentu sportowego?
Czasami stawiają przy drzwiach domu uzbrojonego strażnika; tylko paru sąsiadów akceptuje Żydów i homoseksualistów. Czterdziestojednoletni mężczyzna z Ramalli, który był aktywny w gejowskiej społeczności w Tel Awiwie został zamordowany pod pretekstem kolaboracji z Izraelem. Kilku palestyńskich gejów poprosiło o azyl polityczny w Izraelu, jako jedynej alternatywie wobec uniknięcia aresztu, bicia a nawet gróźb śmierci.
[Re: Iwan Bloch, Życie płciowe naszych czasów, Lwów 1929.]
urning w typie męskim – jakie miłe określenie. Ale listy mężczyzn z przełomu XIX i XX wieku są całkiem bliskie, jakby te sto lat nie minęło!