Józef Czechowicz, Wiersze, Lublin 1963

Z nadejściem zimy, chłodnej i deszczowej, najbardziej upragnioną rozrywką mieszkańców Cezarei stawały się wieczorne biesiady, trwające niekiedy aż po środek długiej nocy. Toteż Aristobulos był niemal pewien, że do jego domu przybędą wszyscy zaproszeni goście. Nawet stary Demetrios, na co dzień i od święta zagrzebany wśród zwojów książek, odrywający się od nich niechętnie i zawsze z tym samym komentarzem, że szkoda mu życia na próżne dysputy. Ale najbardziej zależało Aristobu-losowi na obecności Hefajstiona, który całkiem niedawno wrócił z dalekiej podróży do północnych krain.  

Ty siedź cicho! Po co ci studia, chłopa byś sobie znalazła. Rodź dzieci, bo ojczyzna wzywa (za 1000zł). Zamknij się, bo ci przypierdolę! Do garów, do garów… Polityka? Żartujesz, delikatna kobietka nie poradzi sobie w samczym środowisku. Za moich czasów…  

....nie zadaje już żadnych pytań. Przed trzydziestu laty nauka była jeszcze jego sprzymierzeńcem, dając mu ochronę i legitymizując jego sposób życia. Dziś jest wszystko spoko i wyjaśnione. Żadnych zatem pytań odnośnie historii, psychologii, medycyny, socjologii, żadnych w stosunku do literatury - nowe pokolenie pędzi stosunkowo bezkonfliktowo swój homoseksualny żywot codzienny, dlaczegóż miałoby zatem zajmować się z widocznie nikomu nie potrzebnymi i najprawdopodobniej przestarzałymi zagadnieniami i problemami?