Sado-maso, czyli czy byłeś grzeczny.

Kolejnym fenomenem społeczności gejowskiej (czy lesbijki także się w to bawią- nie udało mi się ustalić) jest sado- masochizm. W skrócie s/m. Dla niektórych gejów jest to rodzaj gry, zabawy w której męskość, rytuały i ból odgrywają niepoślednią rolę i są w sposób szczególny celebrowane. Zabawa ta polega z grubsza biorąc na tym, ze kochankowie przyjmują i trzymają się w trakcie rytuału, seansu, gry miłosnej czy tez tylko kopulacji ściśle określonych ról, opierających się na podziale wolności oraz władzy. Pan i niewolnik, dominujący i uległy. Innym często spotykanym skrótem jest BDSM czyli złożenie takich angielskich pojęć: Bondage & Discipline, Dominance & Submission, Sadism & Masochism. Ten rodzaj seksu określany bywa też czasem mianem Kinky Sex, Leather-sex czyli seks skórzaków.

Markiz de Sade i jego dziedzictwo.

Samo określenie sado- masochizm pochodzi od dwóch nazwisk: markiza de Sade oraz Leopolda von Sacher- Masoch.-De Sade (1740-1814) był przekonany, ze dostarczanie bólu jest najwyższą formą seksualnej rozkoszy. W 1757 markiz wziął udział w gigantycznej orgii ciągnącej się miesiącami. Swoje wspomnienia opisał w powieści „120 dni Sodomy czyli szkoła libertynizmu”. Akcja utworu toczy się w odciętym od świata zamku Silling pod koniec panowania króla Ludwika XIV. Czworo bogatych libertynów w towarzystwie 42 osób przez 120 dni oddaje się wszelkim możliwym uciechom cielesnym. Jedyną zasadą było utrzymanie sodomistycznej konwencji – wszystko co czyniono, musiało być zabronione przez kościół. W 1975 Pier Paulo Pasolini na kanwie opowieści de Sade`a nakręcił własną wersję 120 dni Sodomy. Był to ostatni film Pasoliniego, na temat którego krążyły legendy że to film okrutny, zły, perwersyjny. W dodatku reżyser wkrótce po premierze został brutalnie zamordowany. Ponoć przez płatnego kochanka. Film został przeniesiony w inne realia historyczne (Druga Wojna Światowa).Akcja dzieje się we Włoszech, gdzie kilku faszystów więzi w willi młodych mieszkańców miasteczka. Z udziałem dziewcząt i chłopców urządzają okrutną wielodniową orgię. Dzisiaj film może już tak nie szokuje, ale nadal jest to obraz w złym smaku. Zaś dla miłośników gier s/m oraz wyrafinowanej sztuki filmowej – po prostu mus.

Innym filmem godnym obejrzenia jest „Cruising” Willama Friedkina z 1980. W Polsce film ten był rozpowszechniany pod tytułem „Zadanie specjalne”. W filmie młody policjant musi wejść w środowisko homoseksualne (skórzaków!) by zdemaskować bestialskiego mordercę. Steve staje się stałym gościem ich lokali i ma nadzieję, że uda mu się zwrócić uwagę podejrzanego. Przy okazji odkrywa swoją nową, dotychczas nieuświadomioną naturę. W roli Steva wystąpił młody Al Pacino. Von Sacher – Masoch (1836-1895) był zaś historykiem i powieściopisarzem. We wszystkich swych książkach opisuje sceny chłosty, a sam autor uwielbiał być bity przez odziane w skóry kobiety, najlepiej starsze.

Wiele przykładów sado-masochizmu znajdujemy w historii kościoła katolickiego. Biczownicy byli masowym ruchem pokutników, wędrujących po miastach i wsiach dwunastowiecznej Europu i nawołujących wiernych do umartwiania ciała. Ich ciała spływały ponoć krwią, a scenę takiego przemarszu biczowników zobaczyć możemy w filmie Krzyżacy A. Forda. Innym przykładem dziwacznych praktyk ocierających się o masochizm, rzadziej sadyzm, znajdujemy w legendach o świętych. Opisy umartwień „członków wszelakich ku przykładowi maluczkich” to istne podręczniki kunsztu s/m. Na przykład Margaret Maria Alacoque, która w 1920 roku ogłoszona została świętą, była mniszką żyjącą w wieku XVII. Pobożna ta zakonnica z miłości do Jezusa wycinała sobie na piersiach jego imię, a gdy rana zbyt szybko się goiła, polewała ją woskiem ze świecy i przypalała. Podobnie dziwaczną pobożność wykazywała święta Maria Magdalena de Pazzi, która w ekstazie naga chłostała się gałązkami pokrzywy lub tarzała się w kolczastych krzewach. Ponoć przywiązywała młode nowicjuszki do krzyża, wyzywała je, chłostała i polewała gorącym woskiem.

Choć zamiłowania s/m to tylko niewielki procent gejowskiej populacji, to jednak charakterystyczne atrybuty tej subkultury zostały przez pozostałą część środowiska zasymilowane. Mowa o kurtkach skórzanych, zaroście oraz butach zwanych glanami. Tak jak niełatwo jest przyznać się to swych „udziwnionych” upodobań- łatwiej wyrazić to przez ubiór i gadżety- tak też trudno wyjaśnić fenomen powstawania tego typu zachcianek. Jedną z możliwości jest moda na „twardzieli”, nie ograniczająca się zresztą do kręgów gejowskich. Macho są popularni nie tylko wśród nastolatek. Są uwielbiani i pożądani przez „cioturelle”. Są uosobieniem sex-appealu. Może to wydać się nawet nieprawdopodobne, ale większość osób obracających się w tzw. Leder- szene (niemieccy skórzacy) to pozerzy, albo erotomani marzyciele, którzy nie wykraczają poza świat erotycznych fantazji, nigdy zresztą nie zrealizowanych. Podobnie jest ponoć w świecie wirtualnym, większość autorów profili na stronach s/m nie zdecydują się nigdy na spotkanie w realu.

Kultura nasza oparta na hierarchii władzy i przemocy, lecz przemoc ta jest skutecznie maskowana, faryzejska i zawoalowana; nieszczera. Rodzice mają władzę nad dziećmi, mężowie nad żonami. Kapitaliści nad robotnikami, bogaci nad biednymi, dyrektorzy nad sekretariatkami; w końcu heterycy nad homosiami. Kultura s/m odwraca te sytuacje i zamienia na grę postaw i zabawę ról. W tej grze zastraszana sekretarka może stać się dominą, biedny kierowca mieć władzę nad bogatym dyrektorem, małolat ze szkoły nad nauczycielem, a każdy może się odreagowując spełnić swe skrzętnie ukrywane pragnienia i erotyczne fantazje.

Przygody sado- masochistyczne mają też aspekt terapeutyczny. To swoista psychoterapia dla obu stron, pod warunkiem, że poddają się one jej dobrowolnie. Odgrywanie ról, przyjmowane pozycje, stosowanie odpowiedniego języka, swoiste rytuały stanowią o bogactwie i misterium układów s/m. Ukazywane przy tym mroki duszy, jej ciemna strona mocy pozostają przy tym na zawsze tajemnicami alkowy i nie mogą być profanowane w zwykłych seksualnych zabawach. Atmosfera niezwykłości i niepewności dodaje swoistego febliku. Stosowane nierzadko narkotyki, stymulanty, alkohol czy tzw. popersy powodują rozluźnienie i brak zahamowań. Dziwna, mroczna strona środowiska LGBT to właśnie BDSM. Fenomen ten istniał zawsze od starożytności, poprzez mroki średniowiecza z jego inkwizycją i inkwizytorskimi praktykami. Wraz z rewolucją seksualną również praktyki s/m znalazły się na drodze od- tabuizowania.

Skórzaki są na świecie

Po II wojnie światowej męska scena homoseksualna skórzaków wykształciła się w amerykańskiej subkultury band/ grup motocyklowych. W roku 1972 Larry Townsend opublikował Leatherman's Handbook, nazwany później „Old Guard“ w którym zawarł swoisty, oparty na całej masie przepisów odnośnie zachowań kodeks skórzaków. Opis ten dotyczył konkretnych ról i sposobów ich realizowanania, wykluczający tzw. switsch- czyli zmianę ról master na slave lub odwrotnie w trakcie trwania układu. New-Guard powstał natomiast w 1990 jako reakcja na ruch Old Guard z jego wewnętrznymi ograniczeniami. Nowy kodeks dopuszczał np. switch i rozpoczął żmudny proces uwzględniania aspektów psychologiczno- duchowych w grach s/m.

Na początku lat 70 w USA i w Europie powstały pierwsze bary dla skórzaków, do których wpuszczani byli tylko mężczyźni noszący skórzane uniformy. W 1974 w Londynie powstało ECMC, European Confederation of Motorcycle Clubs, organizacja zrzeszająca klubu skórzaków z wielu krajów europejskich. W 2005 do ECMC należało już 5000 członków z 44 klubów. W październiku 1974 w Berlinie powstał Motorsport-Club Berlin (MSC), pierwsza niemiecka organizacja skupiająca skórzaków. Scena niemiecka uchodzi za najbardziej prężną w Europie zaraz po angielskiej.

Na świecie organizowane są specjalne imprezy branżowe dla skórzaków. Folsom Street Fair jest taką Open-Air- imprezą, kończącą odbywający w San Francisco Leather Pride Week. Jest to największa na świecie impreza istniejąca od 1984. Najbliżej nas w Berlinie od 2004 organizowane jest Folsom Europe w pierwszym tygodniu września w dzielnicy Schöneberg. Od 1979 organizowane są tez w Chicago wybory International Mr. Leather. Ponad 50 kandydatów z Europy, USA, Australii oraz Kanady bierze udział w tym pokazie skór, bród wąsów oraz muskułów.

Nad Wisłą i Odra czyli nad Szprewą i Wartą

Dotrzeć do środowiska BDSM w Polsce jest raczej trudno. Istnieje zdaje się tylko jeden portal prowadzony przez Artura z Wrocławia, zwanego Obelixem (zgadnijcie dlaczego! ) i noszącego nicka wrocSM (http://gaysm.pl/index.php). Dzięki portalowi Obelixa dowiedziałam się, że geje s/m spotykają się głownie w Berlinie (sic!- bo paradoksalnie najbliżej) oraz w Poznaniu w klubie Heros w cyklu dwumiesięcznym. (Czy w Warszawie coś się dzieje?- nie wiem -niech czytelnicy mnie poprawią. Kiedyś cos było w „klubie 13”?) Na spotkaniu –zjeździe obowiązują ścisłe reguły- dresscode; leather czyli skórzaki: skórzane spodnie lub chapsy, rubber czyli miłośnicy lateksu i innych gum: spodnie, body koszulki z preferowanego rodzaju tworzywa, military czyli miłośnicy wojskowego drylu: mundur wojskowy dowolnej formacji, skini: plamiaki i flyersy, sportswear: dresy. Obowiązuje tez konkretne obuwie: glany, buty sportowe, wojskowe. Dla skinów długość włosów nie powinna przekraczać 5 milimetrów. O rodzajach praktyk s/m oraz formach ich realizowania można dowiedzieć się z wyżej wymienionego portalu, ja jednak postanowiłem dotrzeć do osób s/m poprzez kontakty osobiste. Udało się. Co prawda w Polsce na imprezach skórzaków jeszcze nie byłem, w Berlinie zaś owszem i właśnie tam poznałem dwóch rodaków, którzy wprowadzili mnie w tajniki i niuanse tej jakże ciekawej subkultury. Poniżej reportaż, który najlepiej obrazuje życie homoseksualnej BDSM pary.

Miłość od pierwszego pocałunku

Piotr ma 32, Grześ 35 i obaj pochodzą ze Śląska. Grześ jest mistrzem czyli masterem, Piotr niewolnikiem, co w branży s/m określane jest mianem slave. Zwykła żyjąca w dużym mieście para. Typowy związek. Podział ról związany z ich seksualnymi upodobaniami dominuje 30- 40% ich wspólnego życia. To rodzaj wspólnego hobby. Obaj opowiadają o sobie niczym majsterkowicze, składający modele statków lub samolotów: co i w jaki sposób robią ze sobą w łóżku, w piwnicy, na branżowych zjazdach i spotkaniach.

Poznali się typowo, przez Internet. Na niemieckim profilu gayromero zamieścili nawet swoje fotki, a gdy się okazało, ze obaj pochodzą z Polski i są niemal sąsiadami, zdecydowali się na spotkanie. Obaj umówili się w lokalu heteryckim. Czemu? Nie chcieli uchodzić w gronie znajomych i nieznajomych gejów za parę. Grę wstępną omówili na czacie. Wszystko zadziałało. W lokalu nie było nikogo a Piotr od razu przystąpił do rzeczy, padł na kolana i ucałował glany Grzegorza. Niby nic a tak to się zaczęło. Niby nic a wyszedł związek s/m.

Zanim poznałem Piotra- wspomina Grzegorz, byłem zafiksowany na typowego skina i głownie takich szukałem. Na delegacjach do Berlina poznawałem ludzi w lokalach, ale w Polsce nie znalem nikogo takiego. Piotr wprawdzie nie był skinem, ale dla mnie ważne są u faceta twarz i oczy. Dlaczego skin? To swego rodzaju ikona- fetysz. Każdy szuka to czegoś innego. S/m to rodzaj postrzegania i traktowania innych ludzi, gotowość przekraczania granic. Jak znajdziesz to czego szukasz- wygrałeś. Rozmiary członka – to sprawa drugorzędna.

Niech żyją młode żądze

Swój związek opisują jako: wilgotny, gorący i ścisły. Ważna jest penetracja, wdzieranie się w głąb, pod skórę, do wnętrza, do środka, w ciało tego drugiego. Czy seks tylko do tego się sprowadza? Skąd! Uprawiają też seks „konwencjonalny”, ale czasem zamienia się on w s/m. Bo to tkwi w nich cały czas w środku, nawet gdy się nie uzewnętrznia.

Piotr i Grześ są ze sobą już trzy lata. Ponoć właśnie praktyki s/m trzymają ich razem. Każdy odkrył swoje pragnienia i żądze inaczej. Grześ przez fisting, czyli technikę polegająca na wkładaniu palców a w końcu całej ręki w odbyt partnera. Mając 23 lata – kontynuuje Grześ- spostrzegłam, ze w rozkoszy, którą daje seks nie chodzi tylko o orgazm i wytrysk. Olbrzymią rolę odgrywa podniecenie, oraz balansowanie na granicy rozkoszy i bólu.
Piotr od dzieciństwa był drobnej postury, słaby i uległy. Nie przeszkadzało mu to jednak a w myślach snuł masochistyczne fantazje. Czytał o niewolnikach w starożytności, o ich losie i praktykach, które musieli znosić bez szemrania na rozkaz kapryśnego i srogiego pana.

Jak dokonuje się inicjacja? Zazwyczaj na wyjeździe na wspólny obóz gdzie spotykają się niewolnicy i ich późniejsi władcy- masterzy. Ta uległość i wejście w rolę trwa czasem tylko do zakończenia imprezy, czasem jednak układ mimo rzadkości kontaktów oraz odległości trwa miesiącami a nawet latami.

Co lubi klasyczny skórzak? Nie ma tu reguły. Wszystko jest kwestią zaufania do partnera i powolnego odkrywania swoich potrzeb psychicznych oraz przesuwania granic.

Nie chodzi o ból

To nie ból jest najważniejszy. Trzeba najpierw nastawić się mentalnie, a dopiero potem powolne dozowanie bólu i rozkoszy nabiera aspektu erotycznego. Inaczej wtedy postrzega się ciało. Następuje moment ufności. Całkowitego oddania. Kiedy czuję, że jestem od kogoś zupełnie uzależniony, związany; ten ktoś jest silniejszy, ja jestem unieruchomiony a on ukryty pod maską. Albo gdy kontroluje moje ruchy, reakcje, nawet mój oddech- snuje teraz opowieść Piotr. – czuję się wtedy słaby i odczuwam wstyd. Wstyd upokorzenia ale i satysfakcje z bycia upokorzonym. Okazuje się, że wstyd odgrywa w praktykach s/m całkiem sporą rolę. Już samo przyznanie się do pragnienia bycia slave łączy się z poczuciem wstydu. Nie koresponduje to z moim poczuciem godności ani z pozycją zawodową. Konstelacja master- slave to jednak także parasol ochronny. Tu mogę mój wstyd i upokorzenie kontrolować. Jest to jednak możliwe wtedy , gdy ma się bezgraniczne zaufanie do partnera.

Mały master i niewolnik olbrzym

Wygląd zewnętrzny nie odgrywa w subkulturze s/m tak decydującej roli jak u klasycznych „nieperwersyjnych” gejów. Bywają niewolnicy olbrzymi i masterzy mikrusy. Oczywiście wiek jest nie bez znaczenia, przy czym preferowani są starsi (30-45) masterzy i młodzi niewolnicy. Liczy się doświadczenie oraz fantazja. Decydujące bywa też wyposażenie w lokum i odpowiednie gadżety. No i inscenizacja, umiejętne wprowadzenie w nastrój. Czynniki działające na wyobraźnię. Scena s/m oferuje takie możliwości osobom, które ze względu na braki urody odpadli by w innych gejowskich subkulturach już w przedbiegach. Sam seks okazuje się nie najważniejszy. Początkowe napięcie genitalne traci na znaczeniu, erotyzm zakreśla tu niezwykle szerokie kręgi i obejmuje wszystkie członki całego ciała. Powstrzymywanie się od orgazmu jest w praktykach s/m niezmiernie ważne, bo uczy kontroli nad energią erotyczną ciała i koncentruje ją często poza sferą analno- genitalną. Każda sesja powinna mieć swoją dramaturgię, napięcie powinno wzrastać, osiągnąć punkt kulminacyjny oraz tzw. rozwiązanie, gdy sklave bywa dosłownie rozkuwany lub rozwiązywany. W tej kulturze tatuaże i piercing odgrywają także ważną rolę. Podobno z psychologicznego punktu widzenia ból i rozkosz są często tożsame. Po osiągnięciu orgazmu ból zastępuje w członkach rozkosz. Sesje trwają od kilku- kilkunastu godzin, do kilku, 2-3 dni. Zarówno Piotr jak i Grześ podkreślają, że nie może to odbywać się czysto mechanicznie, s/m to paradoksalnie także język miłości, oddania i bliskości. To taki równoległy świat, w którym można przesuwać granice i zawieszać reguły istniejące w tym drugim, normalnym świecie odczuć. Estetyka homo s/m różni się także od heterycznej. W pierwszej dominuje czerń i skóra, w drugiej czerwień oraz zamsz i jedwab. Elementy stroju są też inne, buty dominy różnią się zasadniczo od glanów mastera. Na heterycznych sesjach s/m spotyka się także transwestytów, co że względu na dominujący kult męskości w homo s/m scenie jest zupełnie niespotykane. Dominującymi ikonami kultury s/m są robotnik, motocyklista, kierowca, skin. Skater tu by nie pasował, bo za młody. W sesjach s/m chodzi o zdobywanie i pozbawianie partnera „męskości” w rozumieniu- samczej dominacji. Żadne zatem „gender play” nie wchodzą w grę. Pasywność i oddanie nie uchodzi jednak za „pozbawienie męskości” czy kastrację (w przeciwieństwie do więziennego cwelenia- ale to już inna bajka).

Potrzeba odwagi

W środowisku fetyszystów i miłośników s/m, które jest stosunkowo małe w gejowskiej populacji, przeżywa się ponowny, głębszy coming out. Nie jest łatwo przyznać się przed sobą i innymi o swoim zboczeniu, aberracjach i perwersjach. W Polsce uchodzi to nadal za coś wstydliwego i niepokojącego (choroba perwersji i zboczenia w opozycji do zwykłych, normalnych gejów), podczas gdy na Zachodzie bycie perwersyjnym uchodzi za modne i fascynujące. Łączy się to często z brakiem akceptacji u tych „normalnych” i praktykujących seks bez „udziwnień”. Kryje się za tym bardzo konkretne pytanie: skąd się to bierze? Strach przed innością, oraz inne tak charakterystyczne dla homofobii przejawy braku tolerancji występują także wewnątrz środowiska gej&les w stosunku do „perwersów”. Piotr twierdzi, ze każdy z nas boi się mroków własnej duszy oraz ciemnej strony swojej jaźni. Nie oznacza to oczywiście, ze każdy gej ma takie zboczone pragnienia, zachcianki i fantazje. Chęć oddania się we władanie innych nie musi być potrzebą wszystkich, ale spotyka się coraz częściej w praktykach alkowy. Wiązanie w czasie stosunku, kneblowanie, klapsy, lizanie, gryzienie, to nie tylko wachlarz możliwości wykorzystywany w praktykach s/m. To zdarza się także w czasie „normalnego” i klasycznego ciupciania. Dla niektórych masochizm to „chora” forma poszukiwania silnego faceta, „autorytetu-władcy”, wyraz podświadomego dążenia do śmierci i autodestrukcji, rodzaj nienawiści skierowanej wobec samego siebie. Sadyzm zaś to realizacja potrzeby dominacji, wywoływania z podświadomości męskich instynktów agresji i walk. Jest w tym coś niepokojącego, dlatego lepiej się do tego nie przyznawać i trzymać od tego z daleka. Potrzeba zatem odwagi by przyznać się do tego przed samym sobą, znajomymi, oraz by zacząć to praktykować.

Ostrożność i zaufanie

Praktyki s/m mogą przynosić doznania ekstremalne. To jak igranie z ogniem i balansowanie na krawędzi możliwości ludzkiego organizmu i ludzkich fantazji. Możliwości ciała bywają ograniczone a fantazje mogą być niebezpieczne. Zanim wybierzesz się, drogi czytelniku, w poszukiwaniu nowych doznań- sprawdź, czy jesteś gotowy wystawić się na niebezpieczeństwo utraty zdrowia. Musisz być świadomy tego, że w środowisku istnieją ludzie nie mający żadnych zahamowań w stosowaniu przemocy i siły. Można zatem zakładać, ze spotykając się z nieznajomymi ryzykujemy zdrowiem a nawet życiem. Jeśli jednak podejmiemy decyzję „na tak”, najlepiej spróbować ze znajomymi, poleconymi przez innych.

Początkujący zaczynają zazwyczaj jako ulegli i masochiści. Nie możesz być dobrym masterem jeśli nie poznasz i doświadczysz sam tego, czego sam przysparzasz. Doświadczenie i zaufanie po obu stronach jest najważniejsze. I miłość, która w takich związkach układach i spotkaniach paradoksalnie jednak istnieje. Ważne by swój trafił na swego a największy jest ambaras, żeby dwoje (dwóch) chciało na raz tego samego. Na zachodzie wypracowano nawet na bazie różnokolorowych chust swoisty kod rozpoznawczy, pomagający dogadać się bez zbędnych słów. Ten tzw. hanky code Polega na umieszczaniu w tylniej kieszeni spodni jeansowych lub skórzanych chusty w odpowiednim kolorze po stronie lewej lub prawej. Lewa strona oznacza aktywnego a prawa pasywnego ewentualnego uczestnika przyszłej zabawy. (szczegóły na: www.innastrona.pl/por_hanky.phtml)

Polecane strony to:

http://de.wikipedia.org/wiki/Sadomasochismus

http://de.wikipedia.org/wiki/BDSM

http://de.wikipedia.org/wiki/Lederszene

oraz jedyna znana mi polska strona

http://gaysm.pl/index.php

Flaga ruchu skórzaków.

Janusz Boguszewicz tłumacz, belfer, germanista, publicysta, gej, komunista, ateista, czasami „mason” i anty-kaczysta. Ostatnio feminista i antyglobalista. WYKSZTAŁCIUCH. Współpraca z portalami homiki.pl, innastrona oraz magazynem Replika.

Autorzy:

Janusz Boguszewicz

tłumacz, belfer, germanista, publicysta, gej, komunista, ateista, czasami „mason” i anty-kaczysta. Ostatnio feminista i antyglobalista. WYKSZTAŁCIUCH. Współpraca z portalami homiki.pl, innastrona oraz magazynem Replika.

więcej artykułów autora…