Warszawski Ruch Homoseksualistów. Ulotka, maj 1987.

Hejkum - Gejkum, czyli sylwestrowe pogwarki Cioci Juanitty Uwielbiam Sylwestra. Jego długie, lekko owłosione nogi, błękitne oczy i jędrny tyłeczek robią ze mnie niemowlę. Gdy patrzę na jego kaloryferki robi mi się słabo. Ach, gdybym w niebie ustawiła się w kolejce po ciało... No i to wystrzałowe spojrzenie. Wszystkie korki strzelają na jego widok. Ale co tu zrobić gdy nie ma się ciała Apolla? Ostatnia noc starego roku to doskonały pretekst by zaszaleć. Wystarczy kilka procent dobrego humoru, żel do włosów i dowolne ilości brokatu i już można błyszczeć w towarzystwie. Jeśli mamy zły humor i trudno jest nam wykrzesać odrobinę optymizmu proponuję małą odmianę. Przedstawiam kilka gotowców na sylwestrowy wieczór. Wszystkie osobiście wypróbowałam. Odrobina kreatywności i bez trudu staniesz się gwiazdą balu.  

Mieszkał na poddaszu i miał sąsiada. Miało być romantycznie, miał być śnieg na oknie, w letnie wieczory picie wina i oglądanie zachodów słońca. Było zwyczajnie. Po lewej stronie synagoga, pod kamienicą ruchliwa ulica. Na synagogę spoglądał jak na każdy inny budynek. Był żydem, żydów nie obsługują. Od początku odkąd zaczął samodzielnie myśleć wiedział, że cała ta wiara to coś zdradliwego i nieprawdziwego. Modlił się. Modlił się do swojego własnego boga. Boga, który rozumiał każdą jego komórkę i gen, boga nielubiącego Niemców, i lubiącego gejów.  

Wiedziałem, że tym razem muszę to z siebie wyrzucić. Jazda pociągiem z Wrocławia dłużyła się niemiłosiernie, a w głowie miałem tysiące myśli. Co będzie, jeśli rodzice nie zaakceptują mnie? Może powiedzą, żebym się im już na oczy nie pokazywał? Jakoś sobie poradzę, jeszcze półtora roku do ukończenia studiów, znajdę pracę… Dobrze, że już ułożyłem sobie wizję życia bez rodziców…