Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Krystalizacje, Warszawa 1937.

Okres wielkanocny sprzyja refleksji światopoglądowej lekko konfrontacyjnej. Konfrontacyjnej z tej racji, iż nasze otoczenie kulturowe w okresie tym bombarduje nas wyobrażeniami pozornie optymistycznymi, podawanymi w formie nieznoszącej wątpliwości, które propagowane są jako najwyższe wcielenie sensu życia ludzkiego.  

Czy dowcipy "o pedałach" są właściwie śmieszne? A może poprawność polityczna wymaga, by nie śmiać się z homoseksualisów? Czy poczucie humoru to tylko rzecz gustu?
Niektórych po prostu język świerzbi i nie mogą się powstrzymać by nie opowiedzieć jakiegoś najnowszego kawału o pedałach. Nie robią tego być może złośliwie, chociaż czasem podświadomie zastanawiam się, czy zmuszając się do niezbyt bliżej określonego grymasu mającego przypominać uśmiech nie dokonuję jednocześnie gwałtu na swojej osobowości.  

Odszedłeś. A może to ja odszedłem? Ludzie potrafią tak łatwo modyfikować pamięć. Niektórzy jak już odkryją, że wszystko, co się wydarzyło było pierwsze i teraz czeka ich równia pochyła, wyruszają w drogę.