Częściowe wyjście w ukrycia

To, że jestem gejem uświadomiłem sobie dopiero jak miałem 17 lat. Pierwsze tego oznaki dochodziły do mnie jak miałem 15 lat, dlatego że podobał mi się mój przyjaciel (znam go od 8 roku życia do teraz). Walczyłem z tym, nie chciałem się z tym pogodzić. Próbowałem mieć dziewczynę – jedną, drugą i kolejną, ale czułem, że to nie jest to, że nie jestem szczęśliwy…

W wieku 16 lat na gwiazdkę dostałem od rodziców komputer i internet :). W tedy właśnie zacząłem się przełamywać i powoli godzić z tym, jaki jestem. Szperałem w internecie i szukałem informacji, czy mam się leczyć, czy to jest złe… Aż… Znalazłem to, czego szukałem, stronę na której były opisane wyjścia z ukrycia jak i przeżycia rodziny, przyjaciół, kolegów, którzy się dowiedzieli że bliska im osoba jest homo.

Zacząłem zastanawiać się nad sobą. Przecież taki się urodziłem? Więc się nie będę zmieniać.

Zaakceptowałem się w dniu swoich 17 urodzin.

Po moich urodzinach cw zerwcu poznałem chłopaka – pierwsza miłość (teraz jestem z innym): spędzaliśmy dużo czasu razem – było ciepło wieę na dworze. Tylko mój chłopak i jego znajomi o mnie wiedzieli…

Dni mijały….

Aż pewnego sierpniowego poranka 2004 roku, obudziłem się i leżałem sobie w łóżeczku. Tata w pracy, a mama robiła śniadanko. W pewnej chwili usłyszałem, jak mama mówi do mnie z kuchni: „czy chcesz mi o czymś powiedzieć ?” Nie wiedziałem co mam zrobić, udawać że śpię, czy powiedzieć… Po chwili poprosiłem moją mamę, żeby przyszła do mnie do pokoju i usiadła na łóżku. Zrobiła to, a ja jej powiedziałem tak: „Możesz być na mnie zła, możesz mnie znienawidzić, ale wiedz że bardzo Cię kocham i nie mogę Cię już okłamywać dalej, przepraszam że Ci to mówię ale już nie umie Ci kłamać prosto w oczy… JESTEM GEJEM…” Patrzyła na mnie a ja na nią patrzeć nie mogłem, nie umiałem, podniosła moją głowę i kazała mi patrzeć prosto w oczy, zrobiłem to. Powiedziała mi tak: „ WIEM, a teraz wiem, że mówiąc mi to mi ufasz, i pamiętaj, że jestem Twoją matką i przyjaciółką.” Przytuliła mnie i zapytała czy jestem tego pewien? Czy nie jestem może BI? Ale ja odpowiedziałem jej ponownie, że jestem gejem, że taki się urodziłem i że to nie jest choroba. Po wszystkim pojechaliśmy na zakupy i tłumaczyłem jej moją historię z samoakceptacją i jak poznałem mojego chłopaka – a ona od razu zaproponowała, że chce go poznać. Od tego dnia moja mama poznała moich wszystkich chłopaków. Była nawet w klubie branżowym, w którym zorganizowałem razem z moją przyjaciółką jej i mojej przyjaciółki mamy urodziny.

Po miesiącu dowiedziała się siostra mojej mamy z mężem i moi przyjaciele, którzy odpowiedzieli, że jestem ich przyjacielem i lubią mnie za to, jaki jestem a nie za to z kim jestem i jakiego wyznania jestem etc…

Do dnia dzisiejszego mój tata nie wie o mnie i razem z mamą go okłamujemy, bo wiemy że nie jest w ogóle tolerancyjny… Choć początkowo moja mama twierdziła, że powinienem mu powiedzieć ale po rozmowie ze swoją siostrą (czyli moją ciotką) zmieniła zdanie.

Obecnie moje stosunki z mamą są świetne. Poznała mojego obecnego chłopaka i bardzo polubiła 🙂 a on ją.

Każda historia „coming outu” jest inna. I moim zdaniem jeżeli ktoś chce się przyznać swoim rodzicom, czy tak jak w moim przypadku tylko mamie, czy swoim przyjaciołom, to musi najpierw wiedzieć czy te właśnie osoby są gotowe, żeby to usłyszeć. Czy są osobami, które to zrozumieją?

Autorzy:

Prince of Darkness

autor zmigrowany z php-nuke – ID: 209; nazwa: PrinceofDarkness

więcej artykułów autora…