„Głodzenie się, wymioty, łykanie odchudzających tabletek – te problemy kojarzyły się dotychczas wyłącznie z kobietami. Okazuje się jednak, że również mężczyźni miewają bzika na punkcie swojej sylwetki. Chorobę, na którą cierpią, nazwano manoreksją. ” pisze portal o2.pl.
„Z badań stowarzyszenia wynika, że 10% wszystkich przypadków zaburzeń żywieniowych dotyczy panów. Co piąty z nich jest gejem. Jednocześnie większość chorych bardzo długo ignoruje objawy. Dlatego zwykle trafiają do lekarza już w poważnym stanie. Mężczyźni nie dopuszczają do siebie myśli, że mogliby mieć anoreksję. Kiedy tracą na wadze, przypisują to chorobom fizycznym, a nie problemom psychologicznym – twierdzi raport EDA. ”
źródło: http://wiadomosci.o2.pl/?s=513&t=7696
Dwa mieszkania dyskretnie zlewają się w jedno. Telewizor ogląda się tylko u Asi. Gotuje u Artura. Lekcje odrabia z Antosiem. Ksiązki i inne bibeloty koordynuje Anielka. Ośmiobok fantastycznie funkcjonuje. Informując ich o mym perfidnym planie sportretowania, usiłuję wyciągnąć od państwa „4 razy A” trochę szczegółów z codzienności. 
Ostatnio toczy się bardzo wiele dyskusji o związkach gejów i lesbijek. Coraz więcej państw decyduje się na prawne rozwiązania dotyczące tej kwestii. Nawet w tak katolickim państwie jak Hiszpania jest szansa, że nowy rząd socjalistów (PSOE) przeforsuje ustawę o związkach partnerskich osób tej samej płci.
[Re: Manoreksja]
Poznałem kiedyś chłopaka chorego na anoreksję i z poważnie zaburzoną osobowością. Był wiele razy hospitalizowany z tego powodu. Większość psychiatrów chciała leczyć go jednak z… homoseksualizmu :(. Przykre to, bo chłopak rozmawiając ze mną wykazywał chorobliwy wręcz brak zaufania do lekarzy i psychologów i miał dużo argumentów na poparcie tego braku.
[Re: Manoreksja]
Zdaję sobie sprawę z tego, ze cierpię na manoreksję.
Nie jestem gejem a tak byłbym zapewne postrzegany w tym naszym porąbanym dulszczykowie.
Dlatego wolę się borykać z tym problemem sam i nie zwracać się po pomoc do tępych durniów w białych kitlach, którzy natychmiast zaczną mi robić przeróżne wykłady o homoseksualiźmie i zagrożeniach chorobowych.
To nie jest mój problem ………ale debili w tym kraju nigdy nie brakowało.
Mam obsesję odchudzania się.
Ważę 66 kilogramów prze wzroście 178 cm.
Jeszcze nie jest tragicznie.
Uważam, że jest to prawidłowa waga ale ona spada ciagle i już tego nie kontroluję.
Co dzień rano sprawdzam na wadze ile ważę
Jeżeli jest to parę deko powyzej 66 kilogramów to wpadam w potworną panikę i nic nie jem do czasu aż wagta spadnie do 66 kilogramów lub jeszcze mniej.
Nie potrafię tego powstrzymać.
Jeżeli waże powyżej 66 kilogramów to natychmiast czuję się gruby, otyły z potwornym brzucholem.
Ubieram bardzo luźne za duże ciuchy by ten straszny wyimaginowany brzuchol schować.
Właśnie teraz tak mam. Wypiłem drinka i wzięło mnie na odwagę by o tym napisać.
Jutro wszystkowróci do normy czyli do głodzenia się bo ten drink t jakieś 300 kalorii…..cholera………..!!!
[Re: Manoreksja]
66 kg to zupelnie normalna waga a sam fakt ze o tym piszesz swiadczy ze nie ejstes chory albo w bardzo wczesnym stadium. AJ waze 60 przy 180 i normalnie wygladam ozdywaim sie tez racjinalnie
[Re: Manoreksja]
jezu tez macie problemy !! ja waze 65 kg przy 181cm i u licha niemoge przytyc od roku waga stoji w miejscu niewazne ile bym w siebie wpychal zarcia , i co ja mam powiedziec ??????