Piąte urodziny KPH

11-10-2006 | Michał Minałto

Z miesięcznym poślizgiem KPH świętuje dziś piąte urodziny stowarzyszenia. Z tej okazji Gazeta Wyborcza zamieszcza wywiad z Martą Abramowicz.

http://miasta.gazeta.pl/warszawa/1,34862,3678076.html

Magdalena Dubrowska: Skąd się wzięła kampania, jak wyglądały początki?

Marta Abramowicz, wiceprezeska KPH: Kiedy zaczynaliśmy w 2001 r., osoby homoseksualne nie istniały w polskiej świadomości społecznej. Funkcjonowały tylko rzucane z głupim uśmieszkiem niewybredne określenia jak „pedał” albo „lesba”. Homoseksualizm był traktowany jako zjawisko, które w Polsce w ogóle nie występuje. A to, co obce, budzi lęk. Wśród organizacji działających na rzecz praw lesbijek i gejów działała wtedy tylko lokalna Lambda Warszawa, która zajmuje się głównie pomocą konkretnym ludziom. Brakowało organizacji ogólnopolskiej, która głośno mówiłaby o tym, że osoby homoseksualne mieszkają obok nas, są w naszej rodzinie, szkole i pracy. Po to zorganizowaliśmy pierwszą spektakularną akcję „Niech nas zobaczą” [zdjęcia homoseksualnych par na billboardach w kilku miastach Polski] i po to współorganizowaliśmy krakowski festiwal „Kultura dla Tolerancji” zakończony słynnym Marszem Tolerancji.

Czy coś się zmieniło po pięciu latach?

– Wiele. Ludzie zaczęli się angażować w podobne do KPH przedsięwzięcia, bardziej aktywnie walczyć o swoje prawa. Coraz więcej osób homoseksualnych ujawnia się przed rodziną i przyjaciółmi. Media zaczęły poruszać sprawy mniejszości seksualnych w sposób obiektywny. Skończyły się głupie i nieprzemyślane docinki czy żarty w programach telewizyjnych. W obronie praw lesbijek i gejów zaczęły stawać osoby publiczne, np. Wisława Szymborska i Czesław Miłosz.

Czego życzyć KPH na urodziny?

– Bardziej przyjaznej mniejszościom atmosfery politycznej. Żeby ze sfery publicznej zniknęła na zawsze „mowa nienawiści”. A przede wszystkim, żeby Kampania przeciw Homofobii przestała mieć wreszcie rację bytu.